دوستانه بجنگید ! - زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود

[ و شنید مردى دنیا را نکوهش مى‏کند فرمود : ] اى نکوهنده جهان ، فریفته به نیرنگ آن ، به ژاژهایش دلباخته و به نکوهشش پرداخته . فریفته دنیایى و سرزنشش مى‏نمایى ؟ تو بر دنیا دعوى گناه دارى ، یا دنیا باید بر تو دعوى کند که گنهکارى ؟ دنیا کى سرگشته‏ات ساخت و چسان به دام فریبت انداخت ؟ با خفتنگاههاى پدرانت که پوسیدند ؟ یا با خوابگاههاى مادرانت که در خاک آرمیدند ؟ چند کس را با پنجه‏هایت تیمار داشتى ؟ و چند بیمار را با دستهایت در بستر گذاشتى ؟ بهبود آنان را خواهان بودى ، و دردشان را به پزشکان مى‏نمودى . بامدادان ، که دارویت آنان را بهبودى نداد ، و گریه‏ات آنان را سودى . بیمت آنان را فایدتى نبخشید ، و آنچه خواهانش بودى به تو نرسید ، و نه به نیرویت بیمارى از آنان دور گردید . دنیا از او برایت نمونه‏اى پرداخت ، و از هلاکتجاى وى نمودارى ساخت . دنیا خانه راستى است براى کسى که آن را راستگو انگاشت ، و خانه تندرستى است آن را که شناختش و باور داشت ، و خانه بى نیازى است براى کسى که از آن توشه اندوخت ، و خانه پند است براى آن که از آن پند آموخت . مسجد محبان خداست ، و نمازگاه فرشتگان او ، و فرود آمد نگاه وحى خدا و تجارتجاى دوستان او . در آن آمرزش خدا را به دست آوردند و در آنجا بهشت را سود بردند . چه کسى دنیا را نکوهد حالى که بانگ برداشته است که جدا شدنى است ، و فریاد کرده است که ناماندنى است ، گفته است که خود خواهد مرد و از مردمش کسى جان به درنخواهد برد . با محنت خود از محنت براى آنان نمونه ساخت ، و با شادمانى‏اش آنان را به شوق شادمانى انداخت . شامگاه به سلامت گذشت و بامداد با مصیبتى جانگداز برگشت ، تا مشتاق گرداند و بترساند ، و بیم دهد و بپرهیزاند . پس مردمى در بامداد پشیمانى بد گوى او بودند و مردمى روز رستاخیز او را ستودند . دنیا به یادشان آورد ، و یادآور شدند . با آنان سخن گفت و گفته او را راست داشتند . و پندشان داد ، و از پند او بهره برداشتند . [نهج البلاغه]

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار در یاهو

اوقات شرعی

دوستانه بجنگید !

زن و شوهرها نباید از اختلافات خود فرار کنند و باید با هم بگومگو کنند تا بتوانند مشکل را به بهترین شکل حل و فصل کنند. اما جنگ زن و شوهرها هم قاعده و قانونی دارد که مانند مسابقات ورزشی دوستانه باید آنها را رعایت کرد تا هر دو طرف برنده از زمین خارج شوند. ۱۰ قانون جنگ دوستانه زن و شوهرها به قرار زیر هستند:
۱) تفاوت های همسرتان را با خودتان بپذیرید و آنها را عمیقاً در نظر داشته باشید.
۲) در ارتباط بودن با همسرتان خیلی مهم تر از این است که حق با شما باشد.
۳) هرچه بکارید همان را برداشت می کنید.
۴) هر چند وقت یک بار از عادات روزمره خود دست بکشید.
۵) احساساتتان را بیان کنید و به همسرتان بگویید چقدر برایتان مهم است.
۶) دوستانه بجنگید.
۷) اولویت را به رابطه تان بدهید.
۸) هر روز از زندگی تان لذت ببرید.
۹) درباره آینده تان با هم صحبت کنید.
۱۰) به جنبه های افسانه ای عشق ایمان داشته باشید.
مهم نیست موضوع اختلاف با همسرتان چیست، مهم نیست که شما فکر می کنید صد درصد حق با شماست، مهم نیست چقدر عصبانی هستید، همیشه و همیشه با همسرتان با احترام و متانت رفتار کنید، تا می توانید با افتخار و سربلندی نسبت به همسرتان رفتار کنید حتی اگر او در پاسخ چنین رفتاری پیش نگیرد. شما مسوول رفتار و کردار همسرتان نیستید، فقط و فقط مسوول خودتان هستید. زبان ارعاب یا تحقیر در پیش نگیرید.
هیچ گاه همسرتان را نزنید یا او را هل ندهید. افسوس های گذشته را دوباره زنده نکنید. بر لحظه متمرکز بشوید، همین جا و همین لحظه و عکس العملتان را برای اتفاقی که همین الان می افتد تنظیم کنید. حرفی نزنید که مجبور بشوید آن را پس بگیرید.
کردار و گفتار خود را به دست احساساتتان نسپارید.متاسفانه، بخشی از هر رابطه ای فهم نادرست و اختلا ف نظر است. از اختلاف گریزی نیست چون تجربیات زندگی و توقعاتی که هر یک از زن و شوهر از زندگی مشترک دارد، به هر حال با هم منطبق نیستند.
در کنار این تجربیات و توقعات طبیعت زندگی که روزهای بد و حالات روحی بد را گاه به گاه به ارمغان می آورد، باعث می شود که هر از چندی حتی در بهترین و عاشقانه ترین زندگی ها هم دعوا و اختلاف پیش بیاید. در دست داشتن ابزار درست برای جنگیدن باعث می شود جنگ دوستانه را بتوان از جنگ مخرب و مغرضانه تمییز داد.
علاوه بر توصیه های متعارف که در بالا گفته شد، ابزار عینی زیر نیز کمک می کند که اختلاف و درگیری به نتیجه سازنده برسد؛ جملات خود را با فاعل «من» بیان کنید نه با فاعل «تو». مثلاً این دو جمله را مقایسه کنید؛ «من ناراحت شدم» و «تو مرا ناراحت کردی».
با جمله دوم همسر خود را در موضع تدافعی قرار می دهید. جملات با فاعل «تو» معمولاً توهین آمیز و شاید ارعاب آمیز باشند در حالی که جملاتی که فاعل «من» دارند، فقط احساس شما را بیان می کنند و حس مسوولیت پذیری شما را بر اساس فکر یا احساس مشخصی نشان می دهند.در ادامه همین روش به جای «تو آدمی هستی که...» بگویید «احساس کردم که تو...». فرق این دو جمله این است که وقتی می گویید من این طور دریافتم، قضاوت نمی کنید که همسرتان از نظر شما واقعاً آن طور است، فقط احساس خود را از رفتار او در آن لحظه خاص بیان می کنید.
مثلاً این دو جمله را با هم مقایسه کنید؛ «احساس کردم که تو مثل یک بادکنک هستی که زیادی باد شده و پر از خشم هستی» و «خیلی عصبانی هستی». فکر می کنید همسرتان چه واکنشی به جمله دوم نشان می دهد. احتمالاً جواب می دهد؛ «نه، اصلاً هم این طور نیست، چطور جرات می کنی چنین حرفی بزنی» که باعث گرم تر شدن آتش دعوا می شود. از طرفی جمله ای که فاعل «من» دارد این پرسش را در خود دارد که «چرا چنین احساسی داری» و بر این اساس می توانید بحث را در راه درستی پیش ببرید.
مسلم است که دوستانه جنگیدن کار مشکلی است به خصوص وقتی که در میانه اختلاف و کشمکش هستید اما به یاد داشته باشید هنگامی که می خواهید حرف ناراحت کننده یا مغرضانه ای بزنید حتماً عقب نشینی کنید. کسی که اکنون روبه روی شما ایستاده و می خواهید او را هدف حملات بی رحمانه خود قرار دهید، همان کسی است که او را انتخاب کرده اید که عاشقش باشید و یک عمر با او بمانید.
به این فرد و رابطه تان احترام بگذارید و این کار را با شریک کردن او در احساساتتان انجام بدهید. سهم مسوولیت خود را بپذیرید و تا جایی که امکان دارد راه حل های برنده برنده پیشنهاد کنید که باعث شود هر دو پیشرفت کنید. بالاخره همسر شما همان کسی است که یک عمر برایتان باقی می ماند و می خواهید روزها و شب هایتان را با او بگذرانید پس حتی در لحظات سخت با او با احترام رفتار کنید.

کلمات کلیدی : روانشناسی

تسنیم ::: شنبه 86/6/24::: ساعت 2:36 عصر

نظرات دیگران: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

13 توصیه همسرانه
دانستنیهای جالب !
چهار روش برای گفتن " دوستت دارم "
[عناوین آرشیوشده]

>> بازدیدهای وبلاگ <<

بازدید امروز: 42

بازدید دیروز: 28

کل بازدید :284410

>> درباره خودم <<

تسنیم
ای آغازگر عشق من ! ای نگارگر تمام دوست داشتنی هایم ! ای آنکه در لحظه لحظه زندگیم ، صدای پای نگاه ها، لبخند ها ، و گریه هایت ، در تار و پود ذهنم حک شده است ؛ تو را با همه پشت پا زدن هایت یاد می کنم . و به امید نگاه دوباره ات صبح ها را به شب می رسانم ...

>>دسته بندی یادداشت ها<<